Auteur: hendrikcarette.be

Vroeger was hier ook al niet alles beter

                La Flandre est un pays triste et surpeuplé.
                                Henri Michaux

De bokskampioen Karel Sys vluchtte uit Oostende
naar Argentinië en de dichter Henri Michaux
reisde naar Parijs en Ecuador en zelfs naar China.
De hoge ambtenaar Jan Albert Goris werd in New York
onze nasale stem uit Amerika. En de spion Karel Holemans
vluchtte uit Averbode en Mechelen naar Spanje.

De cineast Patrick Conrad vluchtte ten tweeden male
naar Brazilië (hij vond dat het leven hier veel te duur
was geworden) en de romanist en essayist
Eugène van Itterbeek vluchtte uit Leuven naar het rare
land Roemenië en overleed aldaar. En de auteur Ivo Michiels
vestigde zich in het zuiden van Frankrijk.

De schilder Serge Largot vluchtte uit Brussel naar Bonaire.
De sinoloog Simon Leys vluchtte eerst naar Hongkong
en later naar Australië.
De lucide socialist Hendrik de Man vluchtte in het zog
van onze zwijgende koning Leopold de Derde
naar het neutrale, veilige en gezonde Zwitserland.

Hendrik Carette

Missive voor Renaat Ramon

De bevlogen dichteres Henriette Roland Holst
schreef lang geleden: De zachte krachten
zullen zeker winnen aan ’t eind…

Als dochter van een Hollandse notaris
werd zij een overtuigde marxiste en niet te geloven
maar toch waar: kapelaan Cyriel Verschaeve eerde haar

in 1925 terwijl de zo zachte kameraad Stalin zacht
aan de macht kwam
in ’t Kremlin van het altijd zo koude continentale Moskou.

Hendrik Carette

Het laatste gedicht van Karl Kraus

Vraag mij niet wat ik al die dagen deed.
Ik blijf stom;
en zeg niet waarom.
De stilte is oorverdovend na al dat leed.
Geen zinnig woord komt nog uit mijn mond;
een open wond.
De tijd roteert te snel en nu is al te laat;
niets is nog wat het ooit was.
Elk woord verloor zijn woordwaarde
en de hele wereld werd echt slecht.

(vert. Hendrik Carette)

Ode aan het oceanische leven

De zeven continenten waren verzonken
en de zeven wereldzeeën overspoelden
de zandheuvels en de woestijnen van de aarde.

Op de rug van mijn glanzende bultrug reed
ik als een surfer
op de wilde golven van een hoog gestegen oceaan.

Mijn geliefde balein en ik dreven op de wateren
als op een plas en doken dan plots
plonzend naar de diepte met parelende luchtbellen.

Alleen de koude eilanden van de Aleoeten
en hier en daar een atol bleven bestaan.

Hendrik Carette

Bezoek aan de Berghof in Berchtesgaden

Hier at hij zijn noedels en zijn knoedels.
Hier knabbelde hij op zijn zachte zandkoekjes
en zijn koeken uit Kufstein.

Hier had hij een panoramisch uitzicht,
maar geen historisch inzicht en hield hij
zijn lange zeer morose monologen.

In een kneuterige zware Biedermeier
te midden van deze schimmen
waar Beieren eindigt en Tirol begint.

Waar hij liters thee dronk als een burgerman
maar waar de lagere demonen uit de holen
en grotten van de bergen waren gekomen.

Waar Eva Braun zich vertoonde als vrouw
en Romy Schneider als kind
op het bordes bij de man uit Braunau.

Hendrik Carette

In een Alvis van het jaar 1957*

Het is geen berline om uitbundig mee naar het postmoderne
stoere Berlijn te toeren
het is een oldtimer met het stuur rechts om
traag en zeer graag
te rijden naar het westelijke Land’s End
of naar Windermere aan een mooi meer in het Lake District.

De kleur is helder blauw of zuiver marineblauw.
De motor achteraan ronkt zacht
en de hectometers verglijden in mijlen.
De blauwe lederen zetels rieken naar oude liefde
en oud geld
van twee aristocratische geliefden: de baronesse en haar baronet.

Hendrik Carette

*met dank aan de firma Oldtimerfarm in Aalter waar
deze droomauto sinds jaar en dag staat gestald.

Een limerick

Luisterend naar de wijze woorden van de Chinese leider Deng
vraag ik me af: was ik ooit een zwarte magere straatkat en ben
ik nu als Beppo; een witte kat die graag grijze muizen vangt
en hele lange en luie dagen naar niets anders verlangt
of ben ik een muis met een heel klein beetje zen.

             Hendrik Carette     

Cioran

Ik lees Cioran. Al heel lang. Hij was een voormalig
lid van het Legioen want hij had een Karpatenkop.
Hij leefde als een monnik in een mansarde
in Parijs en als hij niet slapen kon wandelde
hij ’s nachts door het Luxembourg. Nachtenlang.

Hij schreef veel maar was geen saaie schrijver
en was ook geenszins een flauwe fletse filosoof
maar de maker van zeer explosieve paradoxen.
Geen bogomil en geen boeddhist, geen nihilist
en geen hystericus. Hij was een man van de gnosis.

En bovenal; hij vond dat God heel veel te danken
had aan de hemelse muziek van Johann Sebastian.

Hendrik Carette

Ode aan het oceanische leven

Op de rug van mijn glanzende bultrug reed ik
als een jonge surfer
op de veel te wilde golven
van een hoog gestegen oceaan.

Mijn balein en ik dreven
lang op het water en doken dan plots
naar de abyssale diepten
waar wij ademden als op aarde.

De zeven continenten waren verzonken
en de zeven wereldzeeën
vormden een nieuwe wijde wereld.

Alleen de koude eilanden van de Aleoeten
en hier en daar een atol bleven bestaan.

Hendrik Carette

Sturm der Liebe; een dagelijks feuilleton voor de hele familie

Het hotel ligt in de Beierse Alpen als een Edelweiss
op het gras van een Alpenwei. Het hotel is clean
zonder bedwantsen en de meeste hoffelijke gasten
zijn blozende vrijburgers uit de buik van Beieren.

Iedereen spreekt hier een zacht flemend Duits
zoals in de bankfilialen van Luxemburg en Liechtenstein.
In elk geval zachter en valser dan
de eens zo beroemde hutbewoner van Todtnauberg.

Niemand aan de balie spreekt hier nog Sorbisch.
Allen hebben zich al ritueel gezuiverd.
En niemand gewaagt hier nog van ’t Oostfront,
van Lebensraum of van de bombardementen op Dresden.

Allen streven nu naar een rein en gezond leven
zonder Meester Eckhart
of zonder de stok van Schopenhauer
en zekerlijk zonder de zonderlingen van Rosenmontag.

Hendrik Carette