Brief als gedicht

Het gelukkige lezen

                                                                      voor mijn broer Bart 

Ik lees elk jaar het nieuwe boek 

van onze jonkvrouw Amélie Nothomb 

en sinds enige tijd ook een altijd avontuurlijk boek 

van de witte Fransman Sylvain Tesson 

(uiteraard in het Frans 

en niet in ’t vertaalde verwaterde Nederlands).  

Ik lees Gezelle in het sappige West-Vlaams

en Antjie Krog in ’t succulente Afrikaans.

Bij William Blake staar ik ook naar zijn gekleurde 

en geëtste platen met die langharige profeten.

Bloemardinne of Vrouwe Hadewijch lees ik in het Diets 

en die zwetsende Zwitser Robert Walser in het Duits.

Artaud en Michaux lees ik allang niet meer. Neen. 

Alleen het leven van de Titaantjes en die drie dochters 

van de generaal, Aleksandra, Adelaïda en Aglaja

blijven mij verblijden. 

Hendrik Carette