GEDICHT

Ja, ik heb gevaren  

 

                                              

                                                                    Stranden is, in feite, het tegenovergestelde                                                                            van zinken. 

                                                                      Joseph Conrad, De zee, een spiegel

 

Ik heb op een lange kano gevaren

op de woelige wilde Urubamba

dicht bij die naakte beschilderde Indianen.

 

Ik heb op een windjammer gevaren

op een windstille zee

zonder een briesje of een zeilvaardige wind.

 

Ik heb op een Chinese jonk gevaren

van Java naar Sumatra      

te midden van getatoeëerde opiumeters en piraten.  

 

Ik heb op een Friese tjalk gevaren

op die ondiepe watervelden

van die wonderlijke waterplas, de Waddenzee.

 

Ik heb op een Russische witte bark gevaren

op de Zwarte Zee naar de haven van Odessa

en dan naar Bessarabië.

 

Ik heb op een schoener gevaren

van de kust van Cape Cod

naar de open oceaan en de eindeloze einder.

 

Ik heb op een houten kogge gevaren

van een oude Hanzestad   

naar het eiland Gotland van de Goten.

 

Ik heb op een spookschip gevaren

met Tsjêbbe, die blinde zingende schipper

en Benno en Menno; die twee dronken matrozen.

 

Ik heb op een schommelende visserskotter gevaren

op een vuile modderschuit

en zelfs op een drijvend wrak.

 

Maar nooit vergeet ik hoe ik heb gevaren 

of gepeddeld tegen de hoge golven

in mijn nauwsluitende kajak.    

 

 

Hendrik Carette