de dichter hendrik carette blogt

        La Flandre est un pays triste et surpeuplé.     
Henri Michaux

De rauwe Oostendenaar Arno zingt op de radio
met een zachte pianist langzaam zijn laatste lied.

Paul Claes is echt een waar literair genie
maar haast niemand ziet en weet dat hier.

Tom Lanoye leeft liever in Zuid-Afrika
waar veel bruinmense en weinig blanken zijn.

Kristien Hemmerechts heeft zich bekeerd.
Het werd tijd. Laat haar maar bidden en waken.

De tekenaar Benoît tekent zich vrij
in de trieste Brusselse woestenij.

Alle Pink Poets in Antwerpen zijn al dood
behalve Patrick Conrad die nog leeft.

Benno Barnard is gevlucht naar Engeland
waar het Anglicaanse gras groener is.

De diepchristelijke exegeet Patrick Lateur
citeert dagelijks een vers uit de Bijbel in ‘t Latijn.

En in een boekhandel in Leuven zoek ik
naar een boek over Stendhal van Jan Fontijn.

Hendrik Carette

Laatste raadgevingen

Koop een wollen trui en een linnen broek in de Sparrendreef in Knokke
en een nieuw boek in die boekhandel in Leuven
op het Ladeuze-plein.
Neem een foto van je lief met een Leica
waarmee Stijn Streuvels al zijn foto’s nam.
Laat je snor groeien tot een romantisch-robuuste knevel
en proest al schrijvend zoals Marcel Proust.
Lees geen krant meer maar een Duits weekblad of een Hollandse glossy.
En drink hier geen bier, maar cider
of echte champagne zoals Amélie Nothomb.
Praat met niemand nog prietpraat maar spreek voortaan luid
mompelend in grootse meeslepende monologen.
Flaneer niet langer meer maar huppel rond
als een onterfde landjonker in dit verzopen land.
En vooral blijf bovenal geloven in de lyrische lente en luister
naar die Brabantse hertog met zijn wachtwoord harba lori fa…

Hendrik Carette

Laatste raadgevingen voor een arm amechtig dichtertje

Koop je wollen kleren in de Sparrendreef in Knokke
en je boeken in een boekhandel in Leuven
op het Ladeuze-plein.
Neem een foto van je lief met een Leica
waarmee Stijn Streuvels al zijn foto’s nam.
Laat je snor groeien tot een romantisch-robuuste knevel
en proest al schrijvend zoals Marcel Proust.
Lees geen kranten meer maar een weekblad of een glossy.
En je drinkt hier geen bier, maar kiest voor schuimwijn
of echte champagne zoals Amélie Nothomb.
Je praat met niemand meer maar spreekt voortaan
mompelend in grootse meeslepende monologen.
Je wandelt niet langer meer maar huppelt rond
als een onterfde landjonker in dit verzopen land.

Hendrik Carette

Het jaar 2025 wordt weer een fantastisch boerenjaar

Het is nacht. De boeren boeren.
Luuk Gruwez, Balts

Groenland zal weer groener worden zoals ten tijde van de Noormannen.
IJsland zal weer warmer worden dankzij een open vulkaan.
Rinus van de Velde reist weer naar zijn Grand Canyon
van verf en karton.
En ik reis weer naar Groenendaal met de tram.

Groenland zal weer groener worden en het Zoniënwoud
een echt bomenwoud of een kathedraal van oud hout.
Morgen tijdens dit boerenjaar waarin het goed is om te boeren.
Morgen na mijn morganatisch huwelijk
en de vele zegeningen die ons wachten in dit heerlijk boerenjaar.

Patagonië wordt weer een romantisch Frans koninkrijk
en de Chinezen eten weer opium en een lotusbloem.
In een spelonk van de Pyreneeën worden de skeletten
van de laatste Catharen opgegraven
en in Siberië beweert weer een pope
dat hij de Messias is en dat het einde der tijden nabij is.

Hendrik Carette

Kleine culturele schokken

De erudiete spreker Henri-Floris Jespers stotterde soms
als een Demosthenes maar leefde met een imperiale gedachte.
De Amerikaan Deroll Adams bespeelde hier de banjo
en neuriede als een zacht zingende reus.

De lumineuze schilder Serge Largot stichtte Onderaards
maar vluchtte naar Bonnaire.
Mijn hypocriete vader speelde een roomse pastoor
in de slechte melodramatische film Dood van een non.

Na de twee Marsen op Brussel versomberden de Vlamingen
en dronken liters schuimend bier
maar staarden verbaasd en verdwaasd
naar de negen glanzende bollen van het Atomium.

De dichter Paul Snoek maakte een kastje en gaf het
de naam Opstand in de blauwe moskee.
En de rationele Renaat Ramon vond opnieuw het vierkant
uit en ook de cirkel en de kubus.

Iedereen stierf christelijk, verdween op één been
of liet zich haastig verassen in een crematorium.

Hendrik Carette

Nieuw scenario

Make it new
Ezra Loomis Pound

Huur in de zomer een landhuis in Armorica
en bezoek dan dat eilandje van Chateaubriand met
het graf van de Bretonse burggraaf in de zee aan St.Malo.

Keer niet meer terug naar de natte Vlaamse vlakten
tenzij voor een huwelijk of een begrafenisdienst
voor een goede vriend.

Reis naar Namibië naar Kolmanskop
dat een negorij was en een zanderij werd
door het zand uit de grote zandloper van de tijd.

Leef avontuurlijk in een short en blootshoofds
zoals de reizende Brit Bruce Chatwin.
Maar mijd de muggen en de muskieten.

Trek een jekker aan en stevige trekschoenen
en vermijd voortaan elke valse vrouw
als een serpent in de tent van uw kampement.

Hendrik Carette

Zeven aangename Antwerpenaren

Paul N. schreef gedichten zonder waterigheid
rookte sigaren en leefde jachtig
en uitbundig in de belle époque van zijn Dada.

Adriaan P. benoemde bloemen en planten
met de Latijnse namen en werd later een monnik
in het hoogland van de Boeddha.

Julien V. was een eminente schaakspeler
en offerde zijn dame
maar plaatste een pleister op alle wonden.

Guy V. was de laatste Franstalige aristocraat
en tijdens een lange lome zondag reisde hij
als fotograaf naar de graftomben van Londen.

Werner S. was griffier en kanselier
bij de Pink Poets en had een volle zwarte snor
voor een handkus aan een blonde dame.

Fons de R. was een fervente flamingant
en hij schreef een beroemd strijdgedicht
over de fusillade of de dood van August Borms.

Paul de V. was de stichter van De Tafelronde
en ook de oom van zijn neef Freddy
maar bovenal de opa van onze avant-garde.

Hendrik Carette

Sonnet over Robert Walser

Hij stierf in Herisau op een kitscherige Kerstdag
in een driedelig pak met een vilthoed.
In zijn jeugd schreef hij welhaast dag na dag
vanuit een innerlijke gloed.

Hij sliep meestal in een koude mansarde of alkoof.
Velen in wereldsteden als Wenen en Praag
zoals Kafka en Max Brod lazen graag
zijn vertelsels gedrenkt in een oud geloof.

De jaren vergleden traag in de trechter van de tijd
maar een halve eeuw
later na zijn betere jaren in Bern en Berlijn

viel hij dood op de sneeuw
als een hongerlijder na een eetfestijn
of een boer op de sneeuwklokjes van zijn meid.

Hendrik Carette

Maris Bayar, de groothertogin, leeft nog na al die glorieuze dagen en bevroren jaren

Haar debuut viel als een zonneregen boven ’t Steen.

Zij leeft nog en ligt al jaren onder een paardendeken
op haar bed als na een lange sneeuwstorm.

Zij troont op een berg van smarten of op een berg
van eenzaamheid en latente lankmoedigheid.

Alleen een prinsesje, haar bleke dochter Iris,
bestijgt die Berg om haar op zondag te bezoeken.

Maris was altijd al zwaar beladen met balladen,
mispels en camelia-bloemen als Japanse rozen.

In haar glorieperiode at zij het liefst oosterse gerechten
en soms een zilveren lepeltje met glanzende kaviaar.

Overgoten met roze champagne terwijl haar gewaden
bleven ruisen als de branding aan een maanzieke zee.

Hendrik Carette

Vroeger was voor ons alles beter

Het zonnige zuiden van Frankrijk was voor ons
het mythische land der Catharen
en Duitsland was het romantische Rijnland.

Het kleine Oostenrijk had de zwierige barok
tot hoog in de nok
en in het zuiden van Tirol hoorden wij jodelen.

De jeugdige Jan Hanlo reed nog op de motor
en schreef een klaar klankgedicht.
En Peter Handke wilde het publiek beschimpen.

De katholieke Gerard Reve kende de taal der liefde
en woonde in het zuiden van Frankrijk in de Drôme
en na Pinksteren gingen we allen naar de springprocessie.

Maar elke zaterdagavond luisterden wij naar de nasale stem
van Dr. Jan Albert Goris ( Marnix Gijsen)
die ons spottend de les spelde vanuit het verre New York.

Hendrik Carette